Met twee verrassende recepten!
Paprika’s kwamen van Zuid-Amerika naar Europa en via Hongarije kwamen ze in onze streken terecht. Geen wonder dat ‘paprika’ het Hongaarse woord voor ‘pepertje’ is.
Europees geteelde paprika’s werden zoeter dan de kleine vurige ‘Spaanse’ pepers.
Dit vurig trekje wordt veroorzaakt door de stof capsaïcine die de warmtezintuigen in de mond prikkelt, waardoor een gerecht inderdaad ‘hot’ gaat aanvoelen.
De typisch geblokte paprika’s (waarvan de rode, oranje, gele en groene variant het best bekend zijn) is helemaal niet pikant en is in menig keuken een bijna constant gegeven voor zomerse slaatjes of lekkere ovenbereidingen zoals pizza. Iets minder bekend is ook dat je gepofte paprika’s kunt gebruiken in tapenades en dat in combinatie met o.a. gedroogde tomaatjes, peterselie, pecorino, aubergines,olijven, walnoten… Tapenades vormen een smakelijk wachtbordje als bijvoorbeeld de barbecue nog niet helemaal op temperatuur is.
(Tapena is het Provençaalse woord voor ‘kappertje’. In een tapenade gaan altijd zwarte olijven, kappertjes, ansjovis en olijfolie. Een pesto zou dan weer van Genua afkomstig zijn. Het fijngestampte mengsel van olijven, knoflook, pecorino en olijfolie vormt altijd het basisbestanddeel van een pesto.)
Bovendien kan een paprika zeker mee op de barbecue want verwarmd wordt iedere paprika nog zoeter, nog zachter en zeker vol van smaak.
Een verse paprika herken je aan de stevigheid, de glanzende kleur en de knapperige, sappige beet. Als je de paprika in repen snijdt, zie je hoe de druppels – bevrijdt van spanning – uit de vrucht spatten.
Intussen kent het Flandria-gamma ook zoete puntpaprika’s. Vol van smaak maar nog veel zoeter dan hun collega’s. De zoetwaarde van vruchten wordt uitgedrukt door de zogenaamde Brix-waarde. Ter vergelijking: sommige puntpaprika’s halen een waarde van 9, een zoete appel een waarde van 10,5 tot 13. De gewone paprika’s halen een waarde tot 7.
Een ander voordeel van de puntpaprika’s is dat ze haast geen zaadlijsten bevatten en als het ware ‘hapklaar’ zijn. Dat maakt deze paprika handig voor gebruik: versnijden in ringen en het zomerse slaatje staat weer pittig. Of in de langte doorsnijden en opvullen voor een smakelijk en origineel voorgerecht. Of gewoon uit het vuiste als aperitiefhapje of tussendoortje.
Bovendien zijn puntpaprika’s (en eigenlijk de hele paprika-familie) super-gezond, want ze bevatten ontzettend veel vitamine C.
Puntpaprika’s zijn echte vitamine C-bommetjes: op 100 gr bevat de puntpaprika 200 mg vitamine C en dat is vier keer meer dan een sinaasappel!
Zuccherina, DolcePunta en Corno Di Toro (“stierenhoorn”, verwijzend naar zijn lange grillige vorm) zijn zoete puntpaprika’s uit het Flandria Specialty Street gamma.
De Zuccherina is de kleinste van de drie zoete puntpaprika’s uit het gamma van Specialty Street. DolcePunta en Corno Di Toro zijn de grotere varianten, maar ze smaken even zoet. Je vindt de puntpaprika’s in verschillende kleuren: rood, oranje en soms ook geel.
Als we de paprika even onderwerpen aan de foodpairing-test krijgen we boeiende resultaten. Foodpairing is een procedé om op chemische wijze de aromabestanddelen van een voedingsstof te analyseren.
Nu blijkt dat producten die dezelfde essentiële aromastoffen delen, een zeer lekkere en smaakvolle combinatie vormen op je bord. Een idee dat natuurlijk heel wat nieuwe en fantasierijke wegen opent voor keukenprinsen en –prinsessen.
Volgens www.foodpairing.be zien we dat paprika’s zich mooi laten combineren met o.a. citroen- en sinaasappelschil, geroosterde of gekookte kip, gekookte kabeljauw, citroengras, verse oesters, lavendel, geroosterde pindanootjes… Als dat geen ideeën geeft voor een heerlijke verse zomerse schotel dan weten wij het ook niet meer!
Gevulde Corno di Toro paprika’s
Voor de paprika’s.
– 4 zoete Flandria Corno di Toro paprika’s
– 1 Crottin de Chavignol
– 75 gr vette verse kaas
– 1 dl zure room
– Limoen
Leg de paprika’s onder de gril, rooster ze tot ze bijna zwart zijn en schil ze. Snij ze open aan een kant en ontpit ze. Plet en meng de kazen. Voeg de zure room toe. Voeg wat peper en eventueel zout toe en breng op smaak met enkele druppels limoensap. Vul de paprika’s met de kaas en gaar ze verder in de oven aan 180° Fineer met een korstje onder de gril.
Gamba’s met Zuccherina’s, nameko’s en pilafrijst
Ingrediënten voor 4 personen:
8 Zuccherina’s van Flandria, 1 stukje gemberwortel, 2 pakjes nameko’s (Japanse bundelzwammen), 1 eetlepel sojasaus, 5 dl magere groentebouillon 1 ui, 2 eetlepels arachideolie, 250 g volle rijst, 1 Flandria oranje paprika, 1 Flandria rode paprika, 1 Spaans pepertje (Piccantina van Flandria) , 8 gamba’s, 2 eetlepels sesamzaadjes, peper en zout.
Schil de minipaprika’s met een fijne dunschiller en haal ze leeg. Pocheer ze 3 minuten in gezouten water en laat ze goed uitlekken. Stamp de gember fijn. Wrijf de nameko’s schoon met een vochtig stuk keukenpapier. Vul elke minipaprika met een bundeltje nameko’s. Leg de gevulde groenten in een grote pan. Voeg de gember, de sojasaus en zout toe en overgiet alles met 1 dl groentebouillon. Breng aan de kook en laat niet langer dan 10 minuten zachtjes smoren (de groenten moeten al dente blijven!).
Snipper de ui fijn. Fruit ze in 1 eetlepel arachideolie. Voeg de rijst bij en laat even meefruiten. Voeg 2,5 keer het volume van de rijst aan groentebouillon en een snuif zout toe en laat zachtjes koken tot al het vocht door de rijst is opgeslorpt.
Maak de paprika’s schoon, snijd ze in blokjes en voeg ze bij de minipaprika’s. Snijd het Spaanse pepertje open, verwijder de zaadjes en snipper het vruchtvlees fijn. Voeg het bij de paprikablokjes. Laat nog 5 minuten smoren. Bak de gamba’s in de rest van de arachideolie (laat ze desgevallend eerst ontdooien). Kruid met peper en zout.
Verdeel de groentebereiding over warme borden en leg er de gamba’s bovenop. Overgiet met enkele lepels van het smoorvocht van de groenten en bestrooi met sesamzaadjes. Geef de rijst er apart bij.
Dit artikel werd ons bezorgd door
http://www.flandria.vlam.be/
Vorig seizoen had ik de kans om twee geënte paprikaplanten uit te testen. Tot mijn verbazing bleek dat deze eigenlijk niet beter groeiden dan de niet geënte. De oorzaak was mij niet helemaal duidelijk, en ik twijfelde dan ook of dit wel degelijk een gevolg was van het enten of van het ras. Tot ik op proefresultaten van het proefcentrum Hoogstraten stootte. De vette, onderlijnde tekst in het citaat hieronder geeft precies weer wat ik vorig jaar vaststelde. Er was inderdaad wel een goede vruchtzetting, maar de gewasgroei bleef achter. De plant bleef het hele seizoen duidelijk kleiner dan niet geënte.
