Dit jaar kocht ik een pakje zaad van Cucumber Long White bij Thompson and Morgan.
De teeltbeschrijving vermeldde niks over welk type komkommer dit was. De info deed vermoeden dat dit een recent komkommertype was. Er stond immers dat de schil niet bitter is en dat je de komkommer moet laten opgroeien tot aan de gewasdraad, dan intoppen en dan twee scheuten laten komen. Precies zoals moderne komkommers gesnoeid worden. Enkel de kleine stekeltjes op de vruchthuid deden vermoeden dat het om een ouder komkommer type gaat.
De soort Cucumis sativus is de basisvorm van de huidige komkommers. Door veredeling en selectie heeft men deze vorm gegeven in twee richtingen. Enerzijds de augurken zoals we ze nu kennen en anderzijds de komkommers.
Bij de komkommers was de eerste groep de vollegrondskomkommers die zaad bevatten en bestuiving en bevruchting nodig hebben om uit te groeien. Verderop worden ze de “ouderwetse” komkommers genoemd.
Later zijn de parthenocarpe F1-hybriden ontstaan die zonder bevruchting uitgroeien en geen zaad vormen.

Voor meer info en foto’s van de moderne komkommertypes kan je terecht op de pagina’s
Komkommerteelt
Bloei en vruchtdunning komkommers
Snoei en bloei bij komkommers

Voor mij is deze ouderwetse witte komkommer een tegenvaller. De vruchten bevatten veel en grote zaden en de schil smaakt bitter, in tegenstelling tot wat de info op het zaadzakje vermeld.

Misschien hebt u betere ervaringen met het telen van de oude, zaadvaste types? Laat het weten op lezersbijdrage@plantaardig.com zodat dit artikel kan aangevuld worden.

In de bladoksels van de hoofdstengel, die ingedraaid wordt in een touw, vinden we enkel mannelijke bloemen.
(Nieuwe komkommertypes : in de bladoksels vinden we de vrouwelijke bloemen. Mannelijke bloemen zijn er niet)

Op de zijscheuten vinden we de vrouwelijke bloemen. Deze zijscheuten worden best wat ingesnoeid om een overzichtelijke plant te behouden, maar worden zeker niet verwijderd.
(Nieuwe komkommertypes : De zijscheuten worden verwijderd tot de plant de gewasdraad bereikt heeft)

Er is bestuiving en bevruchting nodig om komkommers te bekomen. De vruchten van deze rassen lijken op grote augurken. De vorm is eerder kort en dik, met een minder gladde schil (kleine uitstulpingen). Op de zijscheuten ontstaan nieuwe scheuten, goed bijhouden van de snoei is belangrijk.
(Moderne komkommers : de vruchten zijn glad, slank en ontstaan zonder bestuiving en bevruchting. Geen last van opnieuw uitlopende zijscheuten).

De vruchten bevatten zaad.
(Moderne komkommersoorten : de vruchten bevatten geen zaad!)

Ondanks de vermelding op het zaadzakje blijken de komkommers bijzonder bitter te zijn. Na het schillen is de bitterheid verdwenen.
Dus wel een bittere schil!
(Moderne komkommersoorten : de vruchten zijn helemaal niet bitter)

De planten blijken in jong stadium al bijzonder gevoelig voor meeldauw te zijn.
(Moderne komkommersoorten : er wordt door de zaadfirma’s gestreefd naar een zo groot mogelijke tolerantie tegen echte meeldauw)