Als je een beginnende bladluisplaag vaststelt bij vruchtgroenten is het goed even op te letten of er geen spontane parasitering aanwezig is. Misschien is behandeling niet (onmiddelijk) nodig. Door te behandelen  dood je onvermijdelijk ook de nuttige insecten, ook al krijgt het middel in kwestie het predicaat ‘biologisch’. Trouwens, op  groenten waarvan de bladeren gegeten worden is parasitering  niet echt een optie, want de beestjes, nuttig of niet, zijn daar eigenlijk niet gewenst.Toch niet in grote getale. Lees hier praktijkvoorbeelden en bekijk de diashow

In de paprikaserre kon dit jaar op die manier een bladluisplaag volledig onder controle gehouden worden. Aan de deuropening waren begin mei een drietal planten die aangetast waren door bladluizen. Door spontane parasitering waren echter vrijwel onmiddelijk larven van lieveheersbeestjes te zien. Er werden vooraf ook al graanluiskweekjes uitgezet met sluipwespen. Na een tijdje kon je bladluismummies opmerken. Op de plaatsen waar al heel veel bladluis was kwamen ook oranje larven van de galmug. Door de aanwezigheid van deze biologische bestrijders kon de plaag onder controle gehouden worden en zijn er de hele  zomer geen problemen geweest met bladluizen. De larven van de zweefvlieg zijn ook heel dikwijls op te merken bij bladluiskolonies.

Het is zaak dit goed op te volgen, want niet altijd kunnen de bestrijders de bladluisplaag de baas. Zo was de plaag van katoenluis op de courgettes en aubergine niet te beheersen.  Meer uitleg over deze dierentuin na de diashow (enkele seconden geduld a.u.b.)

• Volwassen sluipwespen leggen een eitje in het achterlijf van de luis. Vervolgens eet de larve die uit het eitje komt, de luis vanbinnen op. De luis sterft daardoor en is binnen drie dagen niet meer actief. De luis verandert in een soort mummie, waarin de larve zich ontpopt tot een nieuwe sluipwesp. Na paring legt een vrouwtjeswesp zo’n 200 eitjes. De sluipwesp legt grote afstanden af, tot enkele honderden meters.
• Galmuggen zijn vooral actief in de schemering. Eitjes van deze muggen worden alleen gelegd op bladeren met veel luizen. De oranje larven die uit de eieren komen, doen zich dan tegoed aan de luizen.
• Gaasvliegen zetten hun eitjes af binnen de bladluizenkolonies. De larve is plat en rupsachtig en heeft een bruine, onregelmatige kleur. Met zijn tang-achtige kaken verobert hij heel wat bladluizen. Ook de volwassen gaasvlieg leeft van insecten.
• Lieveheersbeestjes hebben een levensduur tussen drie maanden en een jaar. Afhankelijk van de soort zijn er 1 tot 3 generaties per jaar.  Zodra de vrouwtjes luizen gevonden hebben, zetten ze in de kolonies hun eieren af.  De larves hebben een krokodilachtig uitzicht, ze zijn grijszwart met oranje stippen of strepen. Een larve eet per dag ongeveer veertig tot vijftig bladluizen.  Een volwassen Lieveheersbeestje kan tijdens haar volledige levensduur tot 5000 bladluizen degusteren.
• Allerlei soorten zweefvliegen komen zeer algemeen voor en spelen daardoor een belangrijke rol bij de beperking van bladluispopulaties. Volwassen zweefvliegen hebben nectar en stuifmeel nodig als voedsel. De larven eten bladluis. Ze zuigen de bladluis leeg.
• Katoenluizen zijn  het moeilijkst te beheersen met spontane parasitering. Ze ontwikkelen zich veel sneller dan andere bladluissoorten. Niet omdat ze levendbarend zijn, want dat zijn andere bladluissoorten ook. Katoenluis komt vooral voor bij vruchtgroenten in de kas of plastic tunnel. Ze zijn makkelijk te onderscheiden door de zwarte syphonen (uitsteeksels voor de afscheiding van vocht) op hun achterlijf. Zijn het katoenluizen in de kas, wees dan beducht op een snelle verspreiding.

Het inzetten van natuurlijke vijanden is het meest efficiënt in kassen. Maar ook in open lucht probeert men stilaan deze techniek toe te passen. Het handhaven van een populatie natuurlijke vijanden gaat beter als er bloemrijke akkerranden zijn. In de akkerranden kunnen sluipwespen, zweefvliegen enz. zich voeden met pollen en honing en daarnaast zich op de luizen vermeerderen (vergelijkbaar met het graanluiskweekje).