Aardbeien telen is één van mijn favorieten. In de loop der jaren heb ik wel een zeventigtal soorten getest en voor mezelf notities bijgehouden.

Daarom deel ik graag mijn “Aardbeien top 10 juni dragers”

1 Korona: het beste ras voor de liefhebber.
De smaak van de vruchten is subliem, de vruchten zijn zacht en smeuïg  De vrucht is zeer sappig, bij het bijten loopt het sap wel eens langs de kin. De soort is weinig of niet gevoelig voor de bekende wortelziekten en weinig vatbaar voor echte meeldauw (witziekte) Kortom het ras voor de liefhebber die wenst biologisch te kweken en een sublieme smaak het allerbelangrijkst is.

2 Darcelect: een populaire tuinderssoort.
Een meststofvreter. De opbrengst is hoog tot zeer hoog met extra grote vruchten welke bij goed doorrijpen een aparte lekkere gekruide smaak hebben. Deze soort is redelijk gevoelig voor wortelziekten wat voor de liefhebber zeker een nadeel is.
3 El Santa: het standaardras voor de handel.
Een heel lekkere smaak met een geparfumeerd na aroma. De vruchten verdragen door hun stevigheid uitstekend het transport en ze bewaren goed in de koelcel. Het grote minpunt is de zeer grote gevoeligheid  voor wortelziekten.   Voor de liefhebber te voorkomen door een zeer ruime vruchtwisseling en niet langer dan twee jaar te laten groeien.

4 Elvira: een prachtige, gezonde soort aardbei met een lekkere nasmaak. De vruchten zijn bij volledige rijpheid te zacht om te commercialiseren. Voor ons liefhebbers primeert gelukkig de smaak en de plantgezondheid boven de verhandelmogelijkheden.
5 Gariguette: de vroegste aardbei. Langwerpig van vorm met een ingezonken aanzet onder het vruchtkroontje. De smaak bij een vervroegde serrekweek is lichtzoet. Bij een openluchtteelt, mooi zonnig weer en goed laten doorrijpen is de smaak toch wel heel zoet, net zoals in het zuiden waar de soort veel gekweekt wordt.

6 Sonata: een soort met een korte geblokte vruchtvorm, lekker zoet van smaak, niet te vroeg. Stevig van plantbouw met grote bladeren. De plantgezondheid voldoet

7 Vima Zanta: een oude soort. De vruchtkleur is donkerroood tot paarsrood. Bij volledige rijping is dit nog steeds een stevige vrucht en zeer zoet van smaak.

8 Gigantella Maxim: een donkerrode vrucht van enorme afmetingen, de smaak is bij zonnig weer voortreffelijk. De plantgezondheid is goed. Bij deze soort is het een plezier om op een korte tijd een enorme hoeveelheid vruchten te plukken.

9 Lambada: een buitenbeentje wat betreft de smaak. De vruchtgrootte is normaal tot groot. De vruchten zijn bij goed doorrijpen zeer lekker maar zijn voor het transport te zacht. De soort is licht gevoelig voor witziekte, maar weinig gevoelig voor wortelziekten.

10 Clery: bijna de vroegste. Wordt langs de Middellandse Zee veel gekweekt. Voor een serrekweek bij ons is de smaak lichtzoet maar hard van structuur. Als  de vruchten lang aan de planten rijpen en bij een lekker zonnetje zijn ze echter zoet tot zeer zoet met een speciaal gekruide smaak. De vollegrondkweek is zoet en de zoetheid neemt toe volgens de hoeveelheid zon. De planten moeten regelmatig nagezien worden op aardbeienspint.

In dit bericht van Tuinman Peter :
– Zaaien paprika’s
– Verspenen paprika’s

– Het rijpen van de plantgrond.

Ik kies voor organische meststoffen!

Je kent ze wel, de organische meststoffen die in diverse samenstellingen, merken en verpakkingen aangeboden worden.  In dit artikel geef ik een aantal argumenten om deze organische meststoffen te gebruiken in plaats van kunstmeststoffen.

“Of het nu ter beschikking komt uit organische of uit scheikundige meststof, voor de plant is dit helemaal hetzelfde”  Dit is wat ik destijds leerde op de banken van de tuinbouwschool. Kunnen we daar nu, met alle nieuwe inzichten, nog steeds achter staan?

Onderzoeken van gewasbeschermingsmiddelen worden soms na 10 jaar helemaal afgevoerd.  Nieuwe studies maken ons wijzer.
Een nieuwe studie bewijst dat een vorige studie het verkeerd voor had….. In onze jonge of iets minder jonge carrière hebben we allemaal dingen geloofd die na een  aantal jaren onderuit werden gehaald, meestal ten voordele van ’terug naar de natuur’.

Planten groeien explosief na gebruik van de juiste scheikundige meststof. Is er daarna nog een toegevoegde waarde bij deze meststof of is wat overblijft alleen maar afval?

Een woordje uitleg:
Hoe is een kunstmeststof opgebouwd? Een kunstmeststof bestaat uit nuttige voedingselementen en een ‘draagstof’, meestal is dit een krijt-variant, of een zout. Nu moeten we eerlijk zijn, bij de teelt in volle grond kan die draagstof uitspoelen  en is dan ook weinig schadelijk, in tegenstelling tot onder glas of plastiek. Hier krijgen we ‘gratis’ een hoge zoutconcentratie. Is de te hoge zoutconcentratie alleen daar aan te wijten? Neen zeker niet, als capillair water stijgt brengt dit ook natuurlijke zouten mee naar boven. Het opstijgend water verdampt en het zout blijft als een reststof in de bovenste laag achter.

Kunnen we daar iets tegen ondernemen? Ja en neen. Zouten uit capillair water kunnen we alleen doorspoelen, maar draagstoffen uit scheikundige meststoffen kunnen we voorkomen door het gebruik van organische meststoffen. De organische meststoffen bestaan uit nuttige voedingselementen van organische oorsprong met als draagstof meestal iets als ‘gedroogde koemest’, hoornmeel, beendermeel, kippeverenmeel, cacaodoppen enz….,  Na vertering  worden de draagstoffen ‘humus’.  Organische mest wordt al sinds mensenheugnis gebruikt en is van vertrouwde oorsprong.  Wat verder onderzoek ons nog zal brengen over de kunstmeststoffen is nog koffiedik kijken. Voor mijn groentetuin wens ik alleen organische meststoffen en anders geen! Dan ben ik zeker dat wat achterblijft van natuurlijke oorsprong is.

In deze tips uit Peter’s Biotuin:
Aardperen oogsten en bewaren
Aardpeerscheuten oogsten
Twee recepten.
Het is februari, de nieuwe groei van de aardpeer zal niet lang meer op zich laten wachten. Het is nu het moment om nog een flinke voorraad extra te oogsten, we rooien de grillige knollen en slaan ze op in een koele ruimte. We zorgen er voor dat de knollen niet kunnen uitdrogen (slap worden). We kunnen immers nog een aantal weken genieten van een ‘verguisde groente’. Voor sommigen een onkruid, voor anderen een delicatesse. Ik kan er ook niets aan doen maar bij mij in de tuin (zware grond) groeit aardpeer goed en is het geen woekerplant zoals bij menig tuinder uit de zandgrond.

De grillige knollen slaan we op in een kist met aarde of in een grote plastiek zak. Het overschot van de knollen, indien niet verwerkt in de keuken, kunnen we ook gebruiken om aardpeerscheuten te oogsten.

Daarvoor moeten de knollen blijvend bewaard worden in het donker en naarmate dat de nieuwe groei hervat kunnen we de jonge scheutjes verzamelen, goed wassen en verwerken in gerechten. We oogsten de scheuten als ze een lengte hebben van ongeveer 10cm. Na het oogsten van de scheuten kunnen de resterende knollen gewoon terug in de grond als pootgoed voor oogst volgende herfst of winter.

Verwerken in de keuken:

De knollen schillen en gebruiken in een puree.

400 gram geschilde aardappelen en 200 gram geschilde aardperen in een kookpot, zouten als gewone aardappelen en koken tot de beide gaar zijn. Afgieten en laten uitlekken, een klompje boter toevoegen, wat extra peper en zout, een scheutje melk en alles stampen en vermengen tot een groente-puree. Deze stoemp te serveren met een gebakken witte vis.

Smakelijk.

Gebakken aardpeerscheuten.

De aardpeerscheuten goed wassen en laten uitlekken. We nemen een pan met boter en laten die smelten, laten de aardpeer scheuten lichtjes gaar worden en bruinen op een zacht vuurtje, peper en zout toevoegen en blussen met een heel klein beetje room en laten inkoken, klaar is kees. Te serveren met gebakken kippenlevertjes en een gebakken aardappeltje.

Smakelijk.