Rond 20 november groene bloemkool oogsten in open lucht zal niet ieder jaar lukken. Dankzij het zachte najaarsweer kon het dit jaar wel. Zaaien gebeurde op 22 juli, bijna twee weken later dan de aanbevolen uiterste zaaidatum. De niet al te grote planten werden uitgeplant half augustus.
Pas na één november waren de eerste tekenen van koolvorming te zien. Uiteindelijk werden de eerste kooltjes groot genoeg bevonden op 18 november. De groene bloemkool blijft net iets kleiner dan dat we gewend zijn van zijn witte collega.

Opvallend zijn de smalle, tot spitse bladeren van groene bloemkool. Ook zonder koolvorming kan je zo al zien dat je niet met een witte bloemkool te maken hebt. Deze spitse smalle vorm van de bladeren kan je ook zien bij paarse bloemkool en bij Romanesco.

De bereiding van deze groene bloemkooltjes bleek een enorme meevaller. De groene bloemkolen hebben een erg volle tot zoete smaak. Ook bij de kinderen valt deze groente in de gratie. De koolsmaak is nadrukkelijker aanwezig dan bij bloemkool. Maar gecombineerd met de bloemkoolsmaak blijkt dit een streling voor de tong. De algemene smaakindruk is er één van zoet. Vandaar de appetijt bij de kinderen waarshijnlijk.

De kleur van de bloemkool is niet meer zo groen éénmaal die bereid is. Het is immers vooral de bovenkant van de kool die groen is. Als je de kool splitst in afzonderlijke roosjes zie je dat de zijkanten van de roosjes van bleekgroen naar crèmekleurig wit gaan. Na het koken is de groene kleur ook wat minder intens geworden.

Tot slot nog dit: zowel wat betreft uitzicht, kleur als smaak is de groene bloemkool niet te vergelijken met de broccoli.