Het volgende artikel werd geschreven door Ann D. Een gepassioneerde tomatenkweekster
Zo nu en dan probeer ik bij Ann een “tomaten” of “peper” probleempje via de mail op te lossen. Of dat geslaagd is moet je maar eens aan haar vragen. Ik vond het bijzonder leuk om haar wedervaren met de tomatenteelt te publiceren. Een zonnig stukje proza geschreven in een verregende zomer….

“…Luc heeft me gevraagd een stukje te schrijven over mijn tomatenteelt dit jaar, dat kon ik absoluut niet weigeren na al zijn goede raad en hulp. Wat een jaar om tomaten te kweken! Met dit weer wordt het ons haast onmogelijk gemaakt om de planten gezond te houden!

Ik ben begonnen, zoals de jaren ervoor, met het goede voornemen het aantal planten binnen de perken te houden. Ik had zelf een vijfentwintigtal soorten gezaaid maar van gulle vrienden kreeg ik nog vele planten toegestopt (waarvoor dank!) en ben ik met mijn goede voornemen weer nergens want weggooien is iets dat hier erg moeilijk gaat.

Ik ben gestrand op 88 planten half mei (38 soorten), 30 in de glazen serre (daar moest het eigenlijk bij stoppen) 20 onder plastieke overkappingen en de rest gewoon in open lucht.

Want zoals bekend, de tomaten die de kans krijgen buiten te rijpen zijn het allerlekkerst. Mijn man, die me altijd erg helpt mijn grenzen te stellen ;-), had er eentje, dat ik hem gaf om dan toch maar weg te gooien, achteraan onze tuin op het rechte stuk van de grachtkant gezet. Een soort talud dat sterk hellend drie meter naar beneden loopt tot een beschermde waterloop. Daarachter ligt een groot open veld, dus de wind heeft er vrij spel.

Twee dagen nadien stond het plantje er nog, prompt zelfs, dus heb ik er nog vijf naast gezet. Door de plaag zijn ze helaas nog maar met twee maar die twee doen het uitstekend.

De allereerste is amper een 60 cm hoog, is zijn vierde trosje bloemen aan het krijgen en de eerste dragen ruim vrucht.

De opgroei van de planten ging na een moeilijke start toch goed. We hebben hier erg weinig plaats maar zijn soepel : we worden het al gewoon dat er begin april tomatenplanten staan in de hal, zelfs bezoekers kijken er niet meer van op.

Half mei is het dan zover: dan krijgen ze allemaal hun definitieve stekje : volle grond of een pot. Met wat droge koeiemest, tomatenmeststof, een flinke hand bodemverbeteraar en voor de potten goede potgrond, hebben ze een stevige start gekregen.

April was geweldig, de zon, de temperatuur, ideaal voor de planten. Dan kwamen die slechte weken….je staat er nog niet bij stil tot je hier en daar hoort van het oprukken van de plaag… en voor je het weet, ondanks alle voorzorgen van verluchten en ze beschermen tegen de regen, heb je prijs…

Ik had alle planten die buiten stonden na de eerste tekenen onder het afdak gezet, daar krijgen ze helaas geen direct zonlicht maar ze staan wél droog. Dan werd het snoeien: alle slechte, rare of verdachte bladeren gingen er onherroepelijk af.

Helaas ook vrij snel hele planten… als de steel is aangetast op een manier dat je niet meer kan wegsnoeien wat aangetast is dan verwijder ik de plant. In het begin was dat regelmatig.

Na veel afwegen, overleg met een “tomatenvriendin” en wat mailtjes met Luc ben ik dan toch maar een produkt gaan kopen.

Omwille van die waterloop achter ons kon ik ook niet zomaar om het even wat nemen bordelaise pap bv ( is ook nog toegelaten in de biolandbouw maar énkel omdat ze (nog) geen alternatief hebben.)

Het was een hele toer, meestal neem ik die dozen eens vast, lees de bijsluiter en zet ik ze rillend terug. Vreselijk toch als je dat allemaal leest en beseft dat veel van de dingen die we “vers” in de winkel kopen onder het spul of andere produkten hebben gezeten!

Die weken ging ik ’s morgens niet eerst naar de serre, ik stelde het uit: het is geweldig gaan kijken hoe de vruchtjes evolueren maar twee keer per dag alles inspecteren op ziektetekenen, nee dat is echt ellendig werk.

De eerste dagen na het spuiten heb ik nog planten moeten verwijderen maar het minderde toch. Om zeker te zijn had ik eigenlijk de behandeling moeten herhalen en best nog met een ander produkt maar dat heb ik niet gedaan. Ik twijfel vaak hoor maar ze beginnen volop te kleuren en eerlijk gezegd zie ik een herhaling niet zitten, al de voorzorgen en de wachttijden…en het is geen garantie dat het dan goed gaat hé.

Waarschijnlijk daardoor zijn er nog planten gesneuveld.

Eentje, een miezerig plantje zonder blad of top, door de plaag,gaf nog net één half rijp vruchtje af voor zijn tak ter hoogte van een bruine plek (verschenen op één nacht) bezweek.

Nu wordt het weer afwachten, de regen blijft vallen en ik moet weer meer snoeien en de 18de plant is vanmorgen in de gft-bak gegaan. Woensdag zou het beteren, maar hebben ze dat niet nogal eens gezegd?

Al bij al heb ik, denk ik, nog geluk. Er zijn kwekers die veel meer kwijt zijn en ook schade hebben aan hun serre door de stormwinden van vorige week.

Onlangs had ik bezoekers en die zeiden toch dat de planten er erg mooi bijstonden….zien ze degene dan niet die haast nog maar één tros vruchten hebben en waar er geen blad meer aan de steel hangt? Of kijk ik enkel naar de minder goede planten?

Ach, ik moet vaak denken aan mensen die groenten telen om den brode, die stress en onzekerheid wat voor jaar het gaat zijn…dat moet zwaar zijn.

Als hobbykweker ben je dan al lang blij als je wat kan oogsten en dat geluk hebben we al gehad.

De eerste zijn gekeurd en geproefd en dan ben je in gedachten al aan het plannen en soorten aan het kiezen voor volgend jaar en ja hoor: ook weer goede voornemens om het binnen te perken te houden, ‘k ben benieuwd!…”

Je kan een berichtje voor Ann steeds sturen via groenten@plantaardig.com, dan bezorg ik het haar wel. Of anders kom je ze zeker en vast wel tegen op het tomatenforum!

Ook zin om even te gast zijn op “Groenten in het Nieuws”? Stuur dan een berichtje naar lezersbijdrage@plantaardig.com